Κατά 1,7 φορές έχει αυξηθεί η παγκόσμια κατανάλωση ελαιολάδου από το
έτος 1990/91 έως και το 2014/15. Από τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη
δημοσιότητα το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας (IOC), προκύπτουν πλήθος
από σημαντικές διαπιστώσεις που φωτίζουν όχι μόνο την 15ετία που πέρασε
αλλά και την επόμενη που έρχεται.
Κατά 1,7 φορές έχει αυξηθεί η παγκόσμια κατανάλωση ελαιολάδου από το έτος 1990/91 έως και το 2014/15. Από τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας (IOC), προκύπτουν πλήθος από σημαντικές διαπιστώσεις που φωτίζουν όχι μόνο την 15ετία που πέρασε αλλά και την επόμενη που έρχεται.
Η πιο εντυπωσιακή είναι η σταθερή άνοδος της κατανάλωσης στις μη ελαιοπαραγωγές χώρες (οι οποίες δεν είναι και μέλη του IOC). Το μερίδιό τους στην παγκόσμια κατανάλωση αυξήθηκε από 11% στο 24%.
Η κατανάλωση στις χώρες μέλη της Ε.Ε.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η συνολική κατανάλωση των χωρών της Ε.Ε. έφτασε το 2004/05 στο απόγειο των 2,0 εκατ. τόνων και έκτοτε σταδιακά υποχωρεί, έχοντας φτάσει περίπου στα επίπεδα του 1996/97 με 1,6 εκατ. τόνους.
Τι κρύβει όμως αυτή η απώλεια των περίπου 400.000 τόνων;
Το γράφημα 1 δείχνει την πορεία των κυριότερων χωρών της Ε.Ε.. Κατ’ αρχάς η Ιταλία, που θεωρείται και η μεγαλύτερη καταναλώτρια χώρα, μετά το 2006/07 αρχίζει μια συνεχή πτώση από τους 850 περίπου χιλ. τόνους στους 520 χιλ. τόνους το έτος 2014/15. Ποιά μπορεί να είναι η εξήγηση αυτής της δραματικής μείωσης; Το IOC κάνει έναν υπαινιγμό για την αντιπροσωπευτικότητα των στοιχείων του παρελθόντος. Πράγματι, εδώ θα μπορούσαμε να βρούμε μια πειστική ερμηνεία. Μετά την πλήρη αποσύνδεση το 2004 της επιδότησης από την ποσότητα της παραγωγής που δήλωνε η κάθε χώρα (και οι ελαιοπαραγωγοί της και τα ελαιοτριβεία της), λογικό είναι να αρχίσει μια «αποσυμπίεση», ένα «ξεφούσκωμα» των ποσοτήτων που δηλώνονται ώστε σταδιακά να αρχίσουν να προσεγγίζουν τις πραγματικές. Οπότε στο ισοζύγιο, η μείωση της κατανάλωσης ακολουθεί τη μείωση των ποσοτήτων της παραγωγής.
Γράφημα 1
Το 2014/15 η ιταλική κατανάλωση σχεδόν εξομοιώθηκε με την ισπανική, η οποία υφίσταται σημαντικές ετήσιες διακυμάνσεις. Αν και το IOC δεν δίνει καμία ερμηνεία, ωστόσο η ισπανική κατανάλωση ακολουθεί το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Λόγω της σημαντικής εγχώριας παραγωγής ηλίανθου και ηλιέλαιου, η σχέση τιμών ελαιολάδου: το ηλιέλαιο επηρεάζει σημαντικά την κατανάλωση ελαιολάδου.
Για την Ελλάδα τα στοιχεία του IOC καταγράφουν επίσης μια σταθερή μείωση μετά το 2004/05. Αν και το IOC επικαλείται ως εξήγηση την οικονομική κρίση, μάλλον τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν σε φαινόμενα παρόμοια όπως της Ιταλίας που προαναφέραμε. Δηλαδή της σταδιακής προσαρμογής των πραγματικών ποσοτήτων που παράγονται / καταναλώνονται σε εκείνες πους το παρελθόν δηλώνονταν.
Πιν.1 ΠΑΡΑΓΩΓΗ (ποσότητες σε χιλιάδες τόνους, μέσοι όροι χρονικών περιόδων)
Πιν.2 ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Οι παραπάνω πίνακες 1 & 2 δείχνουν καθαρά τη συνεχή και σημαντική μείωση των παραγόμενων ποσοτήτων που δηλώνουν η Ελλάδα και η Ιταλία, ενώ αντίθετα η Ισπανία επιδεικνύει μια σταθερή άνοδο. Αν λάβουμε υπόψη τις νέες φυτεύσεις και τη βελτίωση των τεχνικών καλλιέργειας και έκθλιψης, τότε πράγματι μόνο η ισπανική πορεία αύξησης μπορεί να ερμηνευθεί λογικά.
Πιν.3 ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (ποσότητες σε χιλιάδες τόνους, μέσοι όροι χρονικών περιόδων)
Πιν.4 ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
Οι παραπάνω πίνακες 3 & 4 δείχνουν πτώση της κατανάλωσης και στις τρεις χώρες. Η διαφορά είναι ότι ενώ σε Ελλάδα και Ιταλία η μείωση είναι συνεχής και σημαντική (21% έως 25% ), αντιθέτως στην Ισπανία την τελευταία 4ετία η κατανάλωση ανακάμπτει περιορίζοντας τη συνολική πτώση μόνο στο 5,1% για όλο το διάστημα των τελευταίων 14 ετών.
Κατά κεφαλήν κατανάλωση
Το γράφημα 2 εμφανίζει την κατά κεφαλήν κατανάλωση χωρίς εκπλήξεις ή διαφοροποιήσεις από τα μέχρι τώρα γνωστά. Η Ελλάδα έχει μακράν την υψηλότερη (16,3 κιλά ετησίως κατά κεφαλήν), ενώ η Ισπανία είναι δεύτερη (10,4 κιλά) και η Ιταλία τρίτη (9,2). Η υψηλή θέση του Λουξεμβούργου (5,5 κιλά) εξηγείται από το ότι το κρατίδιο δεν είναι παράδεισος μόνο τραπεζικών συναλλαγών αλλά και αγορών στα σούπερ μάρκετ από τους κατοίκους των γειτονικών χωρών.
Γράφημα 2
Κατά 1,7 φορές έχει αυξηθεί η παγκόσμια κατανάλωση ελαιολάδου από το έτος 1990/91 έως και το 2014/15. Από τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας (IOC), προκύπτουν πλήθος από σημαντικές διαπιστώσεις που φωτίζουν όχι μόνο την 15ετία που πέρασε αλλά και την επόμενη που έρχεται.
Η πιο εντυπωσιακή είναι η σταθερή άνοδος της κατανάλωσης στις μη ελαιοπαραγωγές χώρες (οι οποίες δεν είναι και μέλη του IOC). Το μερίδιό τους στην παγκόσμια κατανάλωση αυξήθηκε από 11% στο 24%.
Η κατανάλωση στις χώρες μέλη της Ε.Ε.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η συνολική κατανάλωση των χωρών της Ε.Ε. έφτασε το 2004/05 στο απόγειο των 2,0 εκατ. τόνων και έκτοτε σταδιακά υποχωρεί, έχοντας φτάσει περίπου στα επίπεδα του 1996/97 με 1,6 εκατ. τόνους.
Τι κρύβει όμως αυτή η απώλεια των περίπου 400.000 τόνων;
Το γράφημα 1 δείχνει την πορεία των κυριότερων χωρών της Ε.Ε.. Κατ’ αρχάς η Ιταλία, που θεωρείται και η μεγαλύτερη καταναλώτρια χώρα, μετά το 2006/07 αρχίζει μια συνεχή πτώση από τους 850 περίπου χιλ. τόνους στους 520 χιλ. τόνους το έτος 2014/15. Ποιά μπορεί να είναι η εξήγηση αυτής της δραματικής μείωσης; Το IOC κάνει έναν υπαινιγμό για την αντιπροσωπευτικότητα των στοιχείων του παρελθόντος. Πράγματι, εδώ θα μπορούσαμε να βρούμε μια πειστική ερμηνεία. Μετά την πλήρη αποσύνδεση το 2004 της επιδότησης από την ποσότητα της παραγωγής που δήλωνε η κάθε χώρα (και οι ελαιοπαραγωγοί της και τα ελαιοτριβεία της), λογικό είναι να αρχίσει μια «αποσυμπίεση», ένα «ξεφούσκωμα» των ποσοτήτων που δηλώνονται ώστε σταδιακά να αρχίσουν να προσεγγίζουν τις πραγματικές. Οπότε στο ισοζύγιο, η μείωση της κατανάλωσης ακολουθεί τη μείωση των ποσοτήτων της παραγωγής.
Γράφημα 1
Το 2014/15 η ιταλική κατανάλωση σχεδόν εξομοιώθηκε με την ισπανική, η οποία υφίσταται σημαντικές ετήσιες διακυμάνσεις. Αν και το IOC δεν δίνει καμία ερμηνεία, ωστόσο η ισπανική κατανάλωση ακολουθεί το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Λόγω της σημαντικής εγχώριας παραγωγής ηλίανθου και ηλιέλαιου, η σχέση τιμών ελαιολάδου: το ηλιέλαιο επηρεάζει σημαντικά την κατανάλωση ελαιολάδου.
Για την Ελλάδα τα στοιχεία του IOC καταγράφουν επίσης μια σταθερή μείωση μετά το 2004/05. Αν και το IOC επικαλείται ως εξήγηση την οικονομική κρίση, μάλλον τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν σε φαινόμενα παρόμοια όπως της Ιταλίας που προαναφέραμε. Δηλαδή της σταδιακής προσαρμογής των πραγματικών ποσοτήτων που παράγονται / καταναλώνονται σε εκείνες πους το παρελθόν δηλώνονταν.
Πιν.1 ΠΑΡΑΓΩΓΗ (ποσότητες σε χιλιάδες τόνους, μέσοι όροι χρονικών περιόδων)
Πιν.2 ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Οι παραπάνω πίνακες 1 & 2 δείχνουν καθαρά τη συνεχή και σημαντική μείωση των παραγόμενων ποσοτήτων που δηλώνουν η Ελλάδα και η Ιταλία, ενώ αντίθετα η Ισπανία επιδεικνύει μια σταθερή άνοδο. Αν λάβουμε υπόψη τις νέες φυτεύσεις και τη βελτίωση των τεχνικών καλλιέργειας και έκθλιψης, τότε πράγματι μόνο η ισπανική πορεία αύξησης μπορεί να ερμηνευθεί λογικά.
Πιν.3 ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ (ποσότητες σε χιλιάδες τόνους, μέσοι όροι χρονικών περιόδων)
Πιν.4 ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ
Οι παραπάνω πίνακες 3 & 4 δείχνουν πτώση της κατανάλωσης και στις τρεις χώρες. Η διαφορά είναι ότι ενώ σε Ελλάδα και Ιταλία η μείωση είναι συνεχής και σημαντική (21% έως 25% ), αντιθέτως στην Ισπανία την τελευταία 4ετία η κατανάλωση ανακάμπτει περιορίζοντας τη συνολική πτώση μόνο στο 5,1% για όλο το διάστημα των τελευταίων 14 ετών.
Κατά κεφαλήν κατανάλωση
Το γράφημα 2 εμφανίζει την κατά κεφαλήν κατανάλωση χωρίς εκπλήξεις ή διαφοροποιήσεις από τα μέχρι τώρα γνωστά. Η Ελλάδα έχει μακράν την υψηλότερη (16,3 κιλά ετησίως κατά κεφαλήν), ενώ η Ισπανία είναι δεύτερη (10,4 κιλά) και η Ιταλία τρίτη (9,2). Η υψηλή θέση του Λουξεμβούργου (5,5 κιλά) εξηγείται από το ότι το κρατίδιο δεν είναι παράδεισος μόνο τραπεζικών συναλλαγών αλλά και αγορών στα σούπερ μάρκετ από τους κατοίκους των γειτονικών χωρών.
Γράφημα 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου